ปรั่น, ปรั้น หมายถึง [ปฺรั่น, ปฺรั้น] ว. เสียงแปร้น เช่น ร้องก้องปรั่นประดิรพยทั่วแล.(ม. คําหลวง สักบรรพ).
[ปฺรั่น, ปฺรั้น] ว. เสียงแปร้น เช่น ร้องก้องปรั่นประดิรพยทั่วแล.(ม. คําหลวง สักบรรพ).
[ปฺรับ] ก. บอก, เล่า. (ข. บฺราป่).
ก. บอกเล่าความทุกข์, พรรณนาถึงความทุกข์.
[ปฺรับ] ก. เปรียบ, เทียบ; ทําให้อยู่ในสภาพที่เหมาะหรือดีขึ้น,ทําให้เรียบ, ทําให้เสมอ; ลงโทษให้ใช้เงินเพราะทําผิด, ลงโทษให้เป็นแพ้; (กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่ง ซึ่งผู้ต้องโทษต้องชําระเงินตามจํานวนที่กําหนดไว้ในคําพิพากษาต่อศาลหรือตามที่เจ้าพนักงานเปรียบเทียบ เรียกว่า โทษปรับ.
(กฎ) ก. กําหนดโทษที่จะลง.
ก. แก้ไขให้เรียบร้อยยิ่งขึ้น.
(กฎ; โบ) ก. ให้ผู้กระทําผิดหรือกระทําละเมิดชําระเงินค่าสินไหมทดแทนหรือค่าปรับ.